W dniach 28-29 września 2024 r. udaliśmy się z dwudniową pielgrzymką parafialną na Dolny Śląsk – tak doświadczony podczas niedawnej powodzi. Jednym z celów tej wędrówki było właśnie wsparcie modlitewne i finansowe dla mieszkańców tamtejszych okolic. Pierwszym punktem pielgrzymki stało się Sanktuarium na Górze Św. Anny. W dzieje tego niezwykłego miejsca i kultu św. Anny wprowadził nas jeden z Ojców Franciszkanów opiekujących się od wieków tym Sanktuarium (z krótkimi przerwami w w. XIX). Pochodząca z XV wieku cudowna figura św. Anny Samotrzeć stanowi grupę trzech postaci: Święta Anna trzyma w swych ramionach córkę Maryję i swojego wnuka – Jezusa. Anna pokazuje ich całemu światu, sama pozostając na dalszym planie. Figurę wyrzeźbiono z jednego kawałka drewna. Święta Anna Samotrzecia stała się przez wieki „Matką łaskawą” dla śląskiego ludu, wysłuchując jego modlitw i wypraszając liczne łaski. W 1910 roku cudowna figura została ozdobiona koronami. Po Mszy Św. w sanktuarium św. Anny udaliśmy się na krótkie indywidualne wędrówki po Kalwarii otaczającej Sanktuarium.
Wprost z Góry Św. Anny wyruszyliśmy do punktu docelowego, jakim było Sanktuarium i opactwo pocysterskie w Krzeszowie, gdzie powitał nas jego obecny proboszcz i kustosz ks. Łukasz Langenfeld. Na zespół pocysterski składają się przede wszystkim: Bazylika – Sanktuarium p.w. Wniebowzięcia NMP, Kościół-Sanktuarium Świętego Józefa, zabudowania klasztorne oraz Kalwaria Krzeszowska. Bazylika Krzeszowska jest wpisana na prestiżową listę Pomników Historii i stanowi europejską perłę baroku. Sanktuarium zachwyca finezją zdobień, zdumiewa monumentalnością i budzi podziw. To główne sanktuarium diecezji legnickiej, kryjące w sobie najstarszy w Polsce obraz maryjny pisany na desce, unikatowe organy, mistrzowsko wykonany ołtarz główny i najwyższej klasy artystycznej iluzjonistyczne freski. Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej jest miejscem wielu pielgrzymek. Najważniejszym dniem w roku jest 15 sierpnia, kiedy to na Wielki Odpust Krzeszowski co roku przybywa kilka tysięcy osób, by wspólnie przeżywać święto Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny. Po tym niezwykłym obiekcie oprowadził nas, jego historię i dzieje kultu przybliżył oraz ubogacił o własne świadectwo jeden z najbardziej doświadczonych przewodników tego regionu. Po zwiedzaniu bazyliki wraz z przyległym Mauzoleum Piastów świdnicko-jaworskich, przyszedł czas na nawiedzenie znajdującego się tuż obok kościoła św. Józefa, który kryje w sobie skarb kultury europejskiej – największy na północ od Alp cykl fresków. Malowidła przedstawiają sceny z życia św. Józefa, których autor Michael Willmann nazywany bywa śląskim Rembrandtem. Po pełnym wrażeń dniu udaliśmy się wreszcie na spoczynek do leżącego nieopodal Krzeszówka.
Kolejny dzień – niedzielę – rozpoczęliśmy Mszą św. w krzeszowskiej bazylice, aby po krótkim odpoczynku udać się następnie w drogę do Świdnicy, gdzie na odkrycie przez nas czekała tamtejsza katedra oraz unikalny protestancki Kościół Pokoju, znajdujący się na Liście Światowego Dziedzictwa Unesco. Katedra w Świdnicy to jeden z największych kościołów Śląska, z najwyższą wieżą na Dolnym Śląsku. 5 marca 2018 r. Katedra pw. św. Stanisława i Wacława, otrzymała z rąk Prezydenta RP certyfikat potwierdzający wpis na listę Pomników Historii. Gotycka katedra w Świdnicy, administrowana wcześniej przez jezuitów, ma najbogatszy wystrój i wyposażenie w grupie świątyń jezuickich w prowincji czeskiej. Program ideowy wyposażenia kościoła został opracowany w oparciu o dekrety Soboru Trydenckiego. Szczególnie wyeksponowany jest ołtarz główny z tabernakulum, jako centrum kultu eucharystii oraz wyjątkowa pozycja Matki Bożej w Kościele, wyrażająca się wieloma wątkami w wyposażeniu ołtarzy i wizerunków, i kult cudownego obrazu Maryjnego czczonego już w średniowieczu. Ołtarz zbudowany jest na planie okręgu, wsparty na siedmiu kolumnach, na wysokim cokole. Antepedium z bogatą dekoracją płaskorzeźbioną przedstawia Baranka na ołtarzu oraz symbole eucharystyczne. Koncepcja ołtarza nawiązuje do cytatu biblijnego „Mądrość zbudowała sobie dom i wyciosała siedem kolumn (…)” Prz 9,1. Ciemne korpusy kolumn kompozytowych oplecione są złotymi gałązkami różanymi. Ołtarz jest zwieńczony baldachimem na planie koła przykrytym ażurową kopułą. Kolejnym i ostatnim zarazem przystankiem na pielgrzymim szlaku był protestancki kościół Pokoju – największa drewniana barokowa świątynia w Europie, której budowę ukończono w 1657 r. Kościół został wzniesiony na planie krzyża, w technice szachulcowej, opartej na drewnianym szkielecie wypełnionym masą z gliny i słomy. Dominuje w nim XVIII-wieczny bogaty ołtarz z drewna; płaskorzeźba ponad mensą przedstawia Ostatnią Wieczerzę. Powyżej umieszczono rzeźbione postacie Mojżesza, arcykapłana Aarona, Jezusa, Jana Chrzciciela i apostołów Piotra i Pawła. Malowidła na stropach przedstawiają Świętą Trójcę, Sąd Ostateczny, Niebiańskie Jeruzalem, Upadek Babilonu. Cały obiekt charakteryzuje się niezwykle bogatym wystrojem malarskim i rzeźbiarskim. Dwudniowa pielgrzymka zakończyła się szczęśliwym powrotem do naszych domów, do których przywieźliśmy nie tylko wiedzę i wrażenia estetyczne, ale nade wszystko duchowe owoce.
Categories
Wydarzenia