Hanna Chrzanowska urodziła się 7. X. 1902 r. w Warszawie, w rodzinie zasłużonej dla polskiej nauki i kultury oraz pielęgniarstwa polskiego. Jej ojciec, Ignacy Chrzanowski, znany profesor literatury polskiej pochodził z katolickiej rodziny podlaskich ziemian. Matka Wanda, z domu Szlenkier, pochodziła z ewangelickiej rodziny zamożnych warszawskich przemysłowców: Siostra matki, Zofia Szlenkierówna, była fundatorką szpitala dziecięcego w Warszawie oraz dyrektorką Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa. Obie rodziny znane były z rozległej działalności dobroczynnej. W 1910 r. rodzice Hanny przenoszą się do Krakowa, gdzie prof I. Chrzanowski obejmuje katedrę na Uniwersytecie Jagiellońskim.
W Krakowie Hanna uczy się najpierw prywatnie. a następnie w Gimnazjum Sióstr Urszulanek, które kończy z odznaczeniem w 1920 r. Po maturze przechodzi krótki kurs pielęgniarski, aby nieść pomoc ofiarom wojny polsko – bolszewickiej. W grudniu 1920 r. Hanna rozpoczyna studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim.
Na wieść o powstaniu Warszawskiej Szkoły Pielęgniarstwa przerywa studia i wstępuje do nowo otwartej szkoły, aby całkowicie poświęcić się pielęgniarstwu. Była to dla Hanny kluczowa decyzja, mająca określić dalszą drogę jej życia. Po ukończeniu szkoły w 1924 r. wyjeżdża na stypendia do Francji i Belgii) gdzie pogłębia swą wiedzę, zwłaszcza w zakresie pielęgniarstwa społecznego.
W latach 1926 – 1929 pracuje jako instruktorka w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarek i Higienistek w Krakowie. Od roku 1929 do 1939 Hanna Chrzanowska redaguje miesięcznik „Pielęgniarka Polska” – pierwsze w Polsce czasopismo zawodowe dla pielęgniarek. Mieszka w tym czasie w Warszawie. Publikuje wiele prac z dziedziny pielęgniarstwa, a także podejmuje udane próby twórczości literackiej. Uczestnicząc w pracach Polskiego Stowarzyszenia Pielęgniarek Zawodowych bierze czynny udział w przygotowaniu, uchwalonej przez Sejm w 1935 r. „Ustawy o pielęgniarstwie”: Ustawa ta, uznawana za jedną z najlepszych w świecie, ma regulować zawodowy status pielęgniarek i będzie obowiązywać w Polsce prawie do końca XX wieku. Hanna Chrzanowska przyczynia się również w znacznym stopniu do powołania w 1937 r. Katolickiego Związku Pielęgniarek Polskich.
Wybuch II Wojny Światowej przynosi Hannie wiele bolesnych przeżyć. 2. X. 1939 r. w bombardowanej Warszawie umiera jej ukochana ciotka Zofia Szlenkierówna. 6. XI. 1939 r. w ramach Sonderaktion Krakau zostaje aresztowany jej ojciec i wywieziony wraz z innymi profesorami do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen, gdzie wkrótce umiera (19 I 1940 r.). Wiosną 1940 r. ginie w Katyniu, zamordowany przez sowietów, jedyny brat Hanny, Bohdan. Wojna nie oszczędza wielu innych, bliskich Hannie osób. Mimo tych tragicznych doświadczeń nie upada na duchu. Już na początku wojny wraca do Krakowa i zgłasza się na ochotnika do pracy w Polskim Komitecie Opiekuńczym, poświęcając wszystkie swe siły opiece nad uchodźcami, więźniami i przesiedlonymi. Szczególną troską otacza osierocone dzieci, w tym dzieci żydowskie, poszukując dla nich rodzin zastępczych i bezpiecznych miejsc pobytu. Organizuje kolonie letnie i prowadzi akcje dożywiania. Pracuje niezwykle ofiarnie, często z narażeniem zdrowia i życia.
Doświadczenie okrucieństwa wojny ma istotny wpływ na rozwój jej życia wewnętrznego. Jest to czas szukania oparcia w Bogu, czas odkrywania siły modlitwy i znaczenia Eucharystii. Ten czas duchowego dojrzewania idzie w parze z formacją ewangelicznej postawy miłości bliźniego.
Po wojnie Hanna Chrzanowska rozpoczyna pracę w Uniwersyteckiej Szkole Pielęgniarsko – Położniczej jako kierowniczka działu pielęgniarstwa społecznego. Wyjeżdża na stypendium do USA, gdzie pogłębia swą wiedzę w zakresie pielęgniarstwa domowego. Zdobyte doświadczenie wykorzystuje organizując pielęgniarstwo przyszpitalne i domowe.
Przez wiele lat wykłada metodykę pielęgniarstwa otwartego w Szkole Instruktorek Pielęgniarstwa w Warszawie. Jako instruktorka i wychowawczyni kładzie silny nacisk na wychowanie młodych pielęgniarek w duchu autentycznej służby człowiekowi choremu, z uwzględnieniem jego nie tylko zdrowotnych ale i duchowych potrzeb oraz poszanowaniem jego godności.
W 1957 r. Hanna Chrzanowska obejmuje funkcję dyrektorki Szkoły Pielęgniarstwa Psychiatrycznego w Kobierzynie, a w rok później, po niespodziewanej likwidacji tej placówki, przechodzi na wcześniejszą emeryturę. Nadal jednak pozostaje obecna w życiu środowiska pielęgniarskiego. Bierze czynny udział w pracach Polskiego Towarzystwa Pielęgniarskiego. Opracowuje, cieszący się wielkim uznaniem, podręcznik – „Pielęgniarstwo w otwartej opiece zdrowotnej”. Publikuje fachowe artykuły na łamach czasopism pielęgniarskich.
Pełniąc wiele znaczących funkcji w strukturach szkolnych oraz innych instytucjach środowiska pielęgniarskiego, Hanna Chrzanowska nie ukrywa swoich przekonań religijnych oraz przywiązania do wartości chrześcijańskich. Przeciwnie) daje swoim życiem czytelne i przejrzyste świadectwo wiary. Taka postawa budzi szacunek i uznanie, zwłaszcza wśród uczennic i współpracowników a rodzi niechęć, a nawet określone represje ze strony władz komunistycznych. Emerytura nie oznacza dla Hanny stanu odpoczynku. Zna bowiem z autopsji problemy wielu schorowanych ludzi – samotnych, opuszczonych i niepełnosprawnych, pozbawionych jakiejkolwiek opieki. Idąc za głosem wewnętrznego natchnienia postanawia zorganizować dla nich) opartą o struktury kościelne i niezależną od niewydolnej państwowej służby zdrowia) fachową pomoc pielęgniarską.
Z tą myślą zwraca się do ks. Karola Wojtyły, późniejszego biskupa krakowskiego) znajdując u niego pełne zrozumienie dla swoich planów: Przy moralnym i materialnym wsparciu ze strony władz kościelnych, organizuje placówki pielęgniarstwa parafialnego w Krakowie i całej archidiecezji. Obdarzona charyzmatyczną osobowością skupia wokół tego dzieła szerokie grono współpracowników i wolontariuszy Są wśród nich pielęgniarki, siostry zakonne, klerycy, księża, lekarze, profesorowie i studenci. Z ich pomocą organizuje dla swoich podopiecznych rekolekcje wyjazdowe, które przywracają chorym radość życia i dodają sił do niesienia codziennego krzyża.
Dzięki jej staraniom upowszechnia się zwyczaj odprawiania Mszy św: w domu chorego oraz odwiedzin chorych w ramach wizytacji duszpasterskich. Wiele uwagi Hanna Chrzanowska poświęca nadal środowisku pielęgniarskiemu, troszcząc się o duchowy i etyczny poziom pielęgniarek położnych. Organizuje dla nich okresowe konferencje i doroczne rekolekcje. Rozpowszechnia wnikliwie ułożony „Rachunek sumienia pielęgniarki.
Na wszystkich polach pracy z chorymi, Hanna Chrzanowska współpracuje ściśle z ks. kard. Karolem Wojtyłą. Na jego wniosek, Ojciec św: Paweł VI odznacza ją medalem „Pro Ecclesia et Pontilice”. Życie wewnętrzne Hanny formuje się w znacznej mierze wg duchowości św. Benedykta – od 1956 r. jest oblatką Opactwa Tynieckiego. Służąc cale życie chorym i cierpiącym coraz wyraźniej uświadamia sobie, że służy w nich samemu Chrystusowi.
Hanna Chrzanowska umiera w Krakowie, 29. IV. 1973 r. Uroczystościom pogrzebowym na Cmentarzu Rakowickim przewodniczy ks. kard. Karol Wojtyła. W homilii pogrzebowej powiedział m.in. „Dziękujemy Ci Pani Hanno, że byłaś wśród nas ( … ) jakimś wcieleniem Chrystusowych błogosławieństw z Kazania na Górze, zwłaszcza tego, które mówi: błogosławieni miłosierni”.
Osoby bliżej znające Hannę dają zgodne świadectwo, że w sposób heroiczny wypełniała przykazanie miłości bliźniego. Stąd w środowisku krakowskich pielęgniarek zrodziła się myśl, aby podjąć starania o jej beatyfikację. W 1995 r., pielęgniarki skupione w Katolickim Stowarzyszeniu Pielęgniarek i Położnych, zwróciły się z prośbą do ks. kard. F. Macharskiego o wszczęcie procesu beatyfikacyjnego.
Ksiądz Kardynał, który sam powiedział o Hannie, że była „sumieniem środowiska pielęgniarskiego’, życzliwie odniósł się do tej prośby i po spełnieniu niezbędnych wymogów dokonał uroczystego otwarcia procesu w dniu 3 XI 1998 r. Proces beatyfikacyjny Służebnicy Bożej został zamknięty na szczeblu diecezjalnym 30. XII. 2002 r. Następnie dokumenty procesowe przekazane zostały do Kongregacji ds. Świętych przy Stolicy Apostolskiej, gdzie prowadzono dalsze prace związane z oceną świętości życia i heroiczności cnót Służebnicy Bożej Hanny Chrzanowskiej.
28 kwietnia 2018 r. w Bazylice Miłosierdzia Bożego w Krakowie-Łagiewnikach, sł. Boża Hanna Chrzanowska została ogłoszona błogosławioną.
Hanna Chrzanowska was born on October 7th 1902 in Warsaw, into a family who rendered great service to Polish science, culture and nursing. Her father, Ignacy Chrzanowski, a recognized professor of Polish literature, came from a catholic family of landowners of the Podlasie region. Her mother Wanda, nee Szlenkier, came from an evangelical family of wealthy Warsaw industrialists. Her mother’s sister, Zofia Szlenkierowna, founded a children’s hospital in Warsaw and became the headmaster of the Warsaw School of Nursing. Both families were well-known for their extensive charity work. In 1910, Hanna Chrzanowskas parents move to Krakow, where prof. I. Chrzanowski takes the chair at the Jagiellonian University. In Krakow Hanna first takes private lessons and then attends a lower secondary school run by the Ursuline Sisters, which she graduates from with distinction in 1920. Having passed the school-leaving examination, she completes a short course in nursing in order to help the victims of the Polish-Bolshevik war. In December 1920, Hanna undertakes Polish studies at the Jagiellonian University. Having heard about the establishment of the Warsaw School of Nursing, she gives up her studies and attends the new school in order to devote herself entirely to nursing. It proved a key decision that was to determine her further life. Having graduated from the school in 1924, she is awarded scholarships in France and Belgium, where she broadens her knowledge, especially within the scope of social nursing. In the years 1926-1929, she works as an instructor at the University School for Nurses and Hygienists in Krakow. From 1929 to 1939, Hanna Chrzanowska edits a monthly “Polish Nurse” – the first professional magazine for nurses in Poland. At the same time she lives in Warsaw. She publishes numerous works in nursing and also makes successful attempts at literary work. Taking part in the activities of the Polish Association of Professional Nurses, she participates actively in preparing the Nursing Act passed by the Parliament in 1935. This act, recognized as one of the best acts in the world, is supposed to regulate nurses’ professional status and will be in effect in Poland almost until the end of the 20th century. Hanna Chrzanowska also contributes significantly to the formation of the Catholic Union of Polish Nurses in 1937.
The outbreak of the Second World War brings numerous painful experiences for Hanna. On October 2nd 1939, her beloved aunt Zofia Szlenkierowna dies in the bombarded Warsaw. On November 6th 1939, her father is arrested as part of Sonderaktion Krakau. Along with other professors, he is deported to the concentration camp in Sachsenhausen, where he dies soon after (on January 19th 1940). In the spring of 1940, Hanna’s only brother, Bohdan dies in Katyn, murdered by the Soviets. The war does not spare other people, so close to Hanna. In spite of the tragic experiences, she does not lose hope. Already at the beginning of the war, she goes back to Krakow and volunteers to work in the Polish Welfare Committee, dedicating all of her power to taking care of the refugees, prisoners and displaced people. She takes great care of the orphans, including Jewish children, trying to find foster families and safe shelters. She organizes summer camps and extra meals. She works devotedly, frequently risking her health and life. The experience of the atrocities of war has a significant influence on the development of her inner life. It becomes the time of seeking God’s support, the time of discovering prayer and the meaning of the Eucharist. This time of spiritual growth accompanies the formation of the evangelical attitude of love of one’s neighbour.
After the war, Hanna Chrzanowska begins work at the University School for Nurses and Midwives as the head of the social nursing department. She is offered a scholarship in the USA, where she broadens her knowledge within the scope ofhome nursing. She uses the experiences gained while organizing hospital and home nursing. For many years she lectures on the methodology of open nursing at the School for Nursing Instructors in Warsaw. As an instructor and tutor, she puts strong emphasis on educating young nurses in a spirit of authentic service to the sick, paying attention not only to their health, but also their spiritual needs and respecting their dignity In 1957, Hanna Chrzanowska takes the post of the head of the School of Psychiatric Nursing in Kobierzyn and one year later, after an unforeseen liquidation of this institution, she takes early retirement. However, she remains present in the nursing circles. She takes an active part in the activity of the Polish Nursing Association. She develops a widely recognized textbook – “Nursing in the Open Health Care”. She publishes professional articles in journals for nurses. Performing numerous important functions at schools as well as in other nursing institutions, Hanna Chrzanowska does not conceal her religious beliefs or her attachment to the Christian values. On the contrary, she bears clear and credible testimony to faith. Such an attitude arouses respect and recognition, especially among the students and colleagues, and arouses aversion, and even certain repressive measures, on the part of the communist authorities.
Retirement does not mean rest period for Hanna. For she knows from personal experience the needs of numerous ailing people – the lonely, deserted and disabled, deprived of any care. Following some inner inspiration, she decides to organize for them professional nursing care, based on the church structures and independent of the inefficient national health care system. Having developed this idea, she turns to Father Karol Wojtyła, later the Bishop of Krakow, who grants full approval for her plans. Having received the moral and material support on the part of the church authorities, she organizes institutions of parish nursing in Krakow and the entire archdiocese. Endowed with a charismatic personality, she gathers a wide group of associates and volunteers around this work, including: nurses, nuns, clerical students, priests, doctors, professors and students. With their help, she organizes holiday retreat, which helps ill people rediscover the joy of life and gives them strength to bear everyday cross. Thanks to her efforts, the custom of celebrating the Holy Mass at the home of the sick person becomes popular as well as visiting the sick at home as part of pastoral visits. Hanna Chrzanowska still pays a lot of attention to the nursing circles, taking care of the spiritual and ethical standards of nurses and midwives. She organizes for them regular conferences and annual retreat. She popularizes the “Examination of Conscience for Nurses” which she has prepared thoroughly. Hanna Chrzanowska closely cooperates with Cardinal Karol Wojtyla (future Pope JPII) in all of the areas of work with the sick. As a result of his motion, Holy Father Paul VI awards her with the medal “Pro Ecclesia et Pontifice”.
Hanna’s inner life is shaped largely on the basis of St. Benedict’s spirituality – in 1956 she becomes an oblate in the Tyniec Abbey. Serving the sick and those who suffer, she gradually realizes that serving them, she serves Jesus Christ.
Hanna Chrzanowska dies in Krakow on April 29th 1973. The funeral ceremony on the Rakowice Cemetery was conducted by Cardinal Karol Wojtyla. In the funeral homily, he said: “We thank you Ms Hanna that you were among us (…) a kind of embodiment of Christ’s beatitudes from the Sermon on the Mount, especially the one saying: blessed are the merciful”. Those who knew Hanna well all testify that she heroically obeyed the Greatest Commandment. Therefore, the nurses from Krakow put forward an idea to undertake beatification efforts. In 1995, nurses from the Catholic Association of Nurses and Midwives submitted a request for launching the beatification process to Cardinal Franciszek Macharski. Father Cardinal, who said that she was “the conscience of the nursing circles”, positively responded to this request and after having complied with the essential requirements, he celebrated the formal opening of the process on November 3rd 1998. The beatification process of the Servant of God was closed at the diocese level on December 30th 2002. Subsequently, the files were handed over to the Congregation for the Causes of Saints at the Holy See, where further works connected with the declaration of the holiness of her life and heroic virtues of Servant of God Hanna Chrzanowska were continued.
On September 30th 2015 in Rome, Pope Francis approved the decree of heroic virtues of Servant of God Hanna Chrzanowska.
On April 6th 2016, the mortal remains of Venerable Servant of God were moved from the Rakowice Cemetery to the Saint Nicholas Church in Krakow at Kopernika Street 9.
On July 7th 2017, Pope Francis approved the beatification decree of Servant of God Hanna Chrzanowska. It was based on the recognition of a miracle attributed to the intercession of the Venerable Servant of God.
Hanna Chrzanowska was beatificated on 28 April 2018 in Basilica of Divine Mercy in Cracow. The liturgy was celebrated by card. Angelo Amato – Prefect of the Congregation for the Causes of Saints.
Prayer
God, you called Blessed Hanna to serve the sick, poor, and abandoned, may she who with her whole heart answered that call, through her example constantly encourage us in assisting our neighbours. Through her intercession grant us the grace …for which we pray in faith and hope. Through Jesus Christ Our Lord. Amen Our Father… Hail Mary… Glory be…
Please keep us informed about graces obtained through the intercession of Blessed Hanna Chrzanowska at:
Parafia św. Mikołaja ul. Kopernika 9, 31-034 Kraków. Poland
e-mail: kancelaria@parafiamikolaj-krakow.pl
Cross on the sands
I don’t know how much time, dear God, You prepared for me.
Maybe I shall never again be In the pine forest.
Maybe soaring lark bells Will not reach me?
I shall not finish this plea,
I shall not see the sunlight,
Because the rain may not Draw to an end for me?
And perhaps You want me To live long, long years,
Till my hair gets covered in white Just like the first snow?
Your Son’s prayer “Thy will be done”
Do not despise me, Lord, for my humble request:
Let not death’s arm dim The sharpness of my view,
Let me happily observe Your ringing spaces:
Let me not die crying Burdened by human pain,
That I shall never again see green growth smiling!
Be praised on Your rainbow And in fragrance of lupin – Choir of birds and seraphim,
Singing Your greatness!
(from notes of Hanna Ch.)
Hanna Chrzanowska est née le 7 octobre 1902 à Varsovie dans une famille qui avait apporté d’importantes contributions à la science et à la culture polonaise mais aussi à la qualité des soins infirmiers en Pologne. Son père, Ignacy Chrzanowski, célèbre professeur de littérature polonaise, était issu de la noblesse de Podlasie. Sa mère Wanda, née Szlenkier, provenait d’une famille évangélique de riches industriels varsoviens. Zofia Szlenkierówna, sœur de sa mère, était la fondatrice d’un hôpital pour enfants et la directrice de l’Ecole de soins infirmiers de Varsovie. Les deux familles étaient connues pour leur grand engagement dans des œuvres de bienfaisance. En 1910, les parents de Hanna déménagent à Cracovie où le professeur Ignacy Chrzanowski devient titulaire d’une chaire à l’Université Jagellonne. A Cracovie, Hanna reçoit d’abord une instruction primaire à la maison, puis elle pour¬suit ses études secondaires chez les Sœurs Ursulines de Cracovie qu’elle termine avec les félicitations en 1920. Après avoir obtenu son baccalauréat et accompli une brève formation en soins infirmiers, et alors que la Pologne est en guerre avec les Bolcheviques, elle décide de s’engager à soigner les victimes de guerre. En novembre 1920, elle commence des études de lettres polonaises à l’Université Jagellonne. L’école de soins infirmiers venant d’être ouverte, Hanna interrompt ses études et entre dans cette nouvelle école afin de se consacrer entièrement aux soins infirmiers. C’est une décision capitale pour Hanna qui définira tout son avenir. Après avoir terminé ses études en 1924, elle part en France et en Belgique comme boursière où elle approfondit ses connaissances, surtout en soins infirmiers à domicile. Entre les années 1926 et 1929, elle travaille en tant que monitrice à l’Ecole universitaire d’infirmières de Cracovie. De 1929 à 1939, elle est chargée de la rédaction de la revue mensuelle «Pielęgniarka Polska» (Infirmière polonaise): première revue des infirmières en Pologne. Pendant cette période, elle habite à Varsovie. Elle publie de nombreux travaux qui portent sur les soins infirmiers et rédige ses premiers textes littéraires avec succès. Elle participe aux travaux de l’Association polonaise des infirmières et apporte ainsi sa contribution à la rédaction de la «Loi sur les soins infirmiers» adoptée par la Diète en 1935. Cette loi, considérée comme l’une des meilleures au monde, réglemente le statut professionnel des infirmières et restera en vigueur jusqu’à la fin du XXe siècle. Elle est vigoureusement impliquée dans la création de l’Association catholique des infirmières polonaises.
Le déclenchement de la Deuxième guerre mondiale conduit Hanna à connaître de nombreuses expériences douloureuses. Le 2 octobre 1939, Zofia Szlenkierówna, sa tante bien-aimée, meurt pendant le bombardement de Varsovie. Le 6 novembre 1939, pendant la Sonderaktion Krakau, son père est arrêté et emmené, avec ses collègues de l’Université de Cracovie, dans un camp d’extermination où il meurt le 19 janvier 1940. Le frère unique de Hanna, Bohdan, est tué par les Soviétiques à Katyn, au printemps 1940. La guerre n’épargne pas les autres proches d’Hanna. Malgré cela Hanna ne perd pas courage. Dès le commencement de la guerre, elle revient à Cracovie et se présente comme bénévole auprès du Comité polo¬nais de protection où elle engage toutes ses forces afin d’aider les réfugiés, les prisonniers et les expulsés. Elle s’occupe en particulier des enfants juifs auxquels elle trouve des familles d’accueil et des lieux de résidence à l’abri du danger. Elle met sur pied des colonies de vacan-ces et des actions d’approvisionnement en nourriture. Elle fait de son travail un véritable sacrifice qui met sa santé et sa vie en danger. Les cruautés de la guerre influencent l’évolution de sa vie intérieure. En ces temps-là, elle cherche un appui en Dieu, découvre la force de la prière et la signification de l’Eucharistie. C’est le temps d’une maturation qui va avec une éducation évangélique à l’amour d’autrui.
Après la guerre, Hanna Chrzanowska commence à travailler à l’Ecole universitaire des infirmières et des sages-femmes comme responsable de l’unité des soins infirmiers à domicile. Elle part aux Etats-Unis comme boursière où elle approfondit ses connaissances, surtout en soins infirmiers à domicile. Elle utilise l’expérience qu’elle a ainsi acquise pour organiser les soins infirmiers dans les dispensaires des centres hospitaliers et à domicile. Pendant plusieurs années, elle donne des cours en soins infirmiers à l’Ecole des moniteurs en soins infirmiers à Varsovie. Comme monitrice et institutrice, elle met l’accent sur la formation des jeunes infirmières dans un authentique esprit de service aux malades qui prend en compte non seulement leurs besoins corporels, mais aussi leurs besoins spirituels, et qui respecte leur dignité. En 1957, elle prend la direction de l’Ecole de soins infirmiers psychiatriques à Kobierzyn (à quelques kilomètres de Cracovie), mais un an plus tard, elle est obligée de prendre sa retraite suite à la fermeture de l’établissement. Elle reste pourtant présente dans le milieu infirmier. Elle participe vivement aux travaux de Association polonaise des infirmières. Elle élabore le manuel «Les soins infirmiers dans des services de santé ouverts» qui a connu un grand succès. Elle publie des articles professionnels dans les revues de soins infirmiers. Elle exerce de nombreuses fonctions importantes dans des structures scolaires ainsi que dans d’autres établissements du milieu infirmier. Chrzanowska n’occulte pas ses convictions religieuses et son attachement aux valeurs chrétiennes. Au contraire même, sa vie est un témoignage, direct et clair, de sa foi. Cette attitude qui suscite le respect et la reconnaissance de ses élèves et de ses collaborateurs en particulier, provoque l’hostilité, ainsi que certaines répercussions, de la part des autorités communistes.
Pour Hanna, 'retraite’ ne signifie pas nécessairement 'repos’. Elle connait par son vécu les problèmes des malades: solitaires, aban-donnés, handicapés, dénués de toute aide. Dans l’esprit de son inspiration intérieure, elle décide de créer un service professionnel infirmier pour ces malades qui s’appuierait sur les structures ecc-lésiastiques, rompant ainsi avec le service de santé public qui est inefficace. C’est avec cette idée en tête qu’elle s’adresse au prêtre Karol Wojtyła, futur évêque de Cracovie, qui se montre plein de com-préhension à l’égard de son projet. Elle organise les établissements infirmiers paroissiaux à Cracovie aussi que dans tout l’archidiocèse, avec le soutien moral et matériel des autorités ecclésiastiques. Sa personnalité charismatique rassemble autour de son œuvre un vaste cercle de collaborateurs et bénévoles. Ils sont infirmières, religieuses, séminaristes, prêtres, médecins, professeurs et étudiants. Leur aide lui permet d’organiser des séjours de méditations spirituelles qui redonnent aux malades leur joie et leurs forces pour porter la croix du quotidien. Grâce à ses efforts, des pratiques comme dire la messe et visiter les malades à domicile p endant les visites pastorales deviennent de plus en plus répandues. Elle prête toujours beaucoup d’attention au milieu infirmier, s’inquiète de l’état spirituel et moral des infirmières et des sages-femmes. C’est pour elles qu’elle organise des colloques réguliers et des méditations spirituelles annuelles. Elle fait distribuer son «Examen de conscience», minutieusement préparé. Sur tous les aspects du travail avec les malades, Hanna Chrzanowska collabore intimement avec le cardinal Karol Wojtyła. C’est sur sa proposition que le pape Paul VI la décore de la médaille «Pro Ecclesia et Pontifice».
La vie intérieure de Hanna est influencée par la spiritualité de saint Benoît : dès 1956, elle devient oblate de l’abbaye bénédictine de Tyniec (village de la banlieue cracovienne). Elle se rend compte que son service aux malades et aux souffrants, auxquels elle s’est consacrée pendant toute sa vie, est aussi son service au Christ lui-même.
Hanna Chrzanowska meurt à Cracovie le 29 avril 1973. Le cardinal Karol Wojtyła dirige la célébration de ses obsèques au cimetière Rakowicki de Cracovie. Dans son homélie il dit : «Hanna, nous vous remercions d’avoir été la personne que vous avez été pour nous, entre nous… une incarnation des béatitudes que Jésus-Christ a exaltées dans son Sermon sur la montagne, notamment celle qui dit: bienheureux les miséricordieux». Les personnes qui connaissaient Hanna s’accordent pour témoigner qu’elle a héroïquement obéi au commandement qui enjoint l’amour du prochain. Dès lors est née l’idée d’entreprendre les démarches pour faire béatifier Hanna. En 1995, les infirmières et les sagesfemmes rassemblées à lAssociation catholique des infirmières et des sages-femmes ont présenté, auprès du cardinal Franciszek Macharski, leur projet pour lancer la procédure de béatification. Celuici s’est lui-même prononcé en sa faveur, affirmant que Hanna avait été la «conscience du milieu infirmier» et il a reçu la demande avec bienveillance. Une fois les démarches nécessaires effectuées, il a solennellement ouvert la procédure le 3 novembre 1998. La commission canonique a mené l’instruction finale au niveau du diocèse le 30 décembre 2002. Ensuite, les documents ont été transmis à la Congrégation pour la Cause des Saints qui a examiné la sainteté de la vie et l’héroïcité des vertus de la servante de Dieu, Hanna Chrzanowska. Suite à ces démarches pape François a autorisé à publier le décret reconnaissant l’héroïcité des vertus de Hanna Chrzanowska le 15 septembre 2015.
Le 6 avril 2016, les restes de la vénérable servante de Dieu Hanna Chrzanowska ont été exhumés du tombeau au cimetière Rakowicki pour être placés à la crypte de l’église Saint Nicolas à Cracovie.
Le 17 juillet 2017, pape François a promulgué le décret de béa-tification de la vénérable servante de Dieu Hanna Chrzanowska. Cette décision était fondée sur la reconnaissance du miracle dû à son intercession.
Le 28 avril 2018, le légat pontifical cardinal Angelo Ama¬to a présidé la cérémonie solennelle de béatification de Hanna Chrzanowska qui a eu lieu au Sanctuaire de la Miséricorde Divine à Cracovie.
Prière
Seigneur toi qui as appelé ta bienheureuse Hanna Chrzanowska au service des infirmes, des pauvres, des exclus, fais que celle qui a répondu à ton appel de tout son cœur accède à la gloire de la sainteté et que son exemple nous encourage sans cesse à porter secours à notre prochain. Par son intercession, Seigneur, donne-nous … … … … nous vous prions avec toute notre foi et notre confiance. Par notre Seigneur Jésus-Christ. Amen. Notre père… Je vous salue Marie… Gloria…
Nous vous prions de nous informer sur toute grâce obtenue par l’intercession de la bienheureuse Hanna Chrzanowska. Vous pouvez envoyer ces informations à l’adresse suivante:
Parafia Św. Mikołaja, ul. Kopernika 9, 31-034 Kraków, Pologne kancelaria@parafiamikolaj-krakow.pl
La croix
J’ignore, mon Dieu
Combien de temps tu me donnes.
Je n’irai pas, peut-être Dans le bois de pin.
Peut-être
Les petites cloches
Ne me verront point sous le ciel
Je ne finirai pas cette prière
Je ne verrai pas le soleil
Car cette pluie
N’aura-t-elle pas de fin, pour moi?
Mais, peut-être, tu me donneras De longues années,
Jusqu’au moment où le blanc couvrira mes cheveux, Comme la première neige.
La prière de ton Fils « Que ta volonté soit faite »
Ne dédaigne pas de voir en moi, Seigneur,
Une prière qui s’incline:
Que le bras de la mort, ne trouble pas L’acuité de mon regard Tes espaces qui chantent:
Que je ne pleure pas en mourant Accablée de la douleur humaine Puisque je ne verrai plus Sourire l’herbe verte Que tu sois loué sur ton arc-en ciel Et parmi le parfum des lupins Le chœur d’oiseaux et de Séraphins Résonne avec ta Grandeur!
(d’après les notes de Hanna Ch.)